Редовен потребител съм, но поради определени причини, предпочитам за сега да пиша анонимно.
Най вероятно скоро с моята дъщеричка на 2 годинки ще сме си само двете. Не се разбирам с баща и и въобще съвместното ни съжителство е меко казано неприятно и за двете страни.
Притесненията ми са как ще се справя от момента, в който се изнеса от жилището на мъжа ми. Нямам родители или близки роднини, на които да разчитам, само двете с малката сме. Имам хубава работа, с бих казала добра заплата, кола и телефон от фирмата, в която работя. Като се замисля обаче, че трябва да плащам наем за апартамент, консумативи, обзавеждане и да имам средства за приличен живот за мен и детето започвам да се плаша, че няма да мога да се справя. За момента мъжа ми печели доста добре и живеем живот, които не бих могла сама да осигуря за мен и детето. Не бих могла да плащам освен за всичко гореспоменато и за гледачката, която в момента гледа малката. Това му дава някакво предимство за момента и смятам, че цитирам "никога няма да си тръгнеш,....така както си свикнала да живееш, не би могла да се справиш"...и неща от този род.
Просто имам нужда от малко кураж..... споделете как се справяте и финансово и морално....как беше в началото, как преживяхте всичко.
Благодаря ви