Много мислех дали да повдигна темата, доста е трудна.
Имам снаха, много мило и интелигентно момиче, но и много е изстрадало в живота,
много добре се разбираме, като собствена дъщеря ми е.
Майка и беше психично болна, а баща и е алкохолик, изгонили снаха ми като е била на 18 години от вкъщи,
отвреме на време имаха контакт. Винаги съм се възхищавала на снаха ми, че въпреки този тежък старт в живота,
е успяла да стане един много отговорен и достоен за уважение човек.
Та миналата година ни достигна трагичната вест, че майка и се е самоубила, защото е хванала мъжа си в изневяра.
Последно се беше изпокарала със всички, не говорила с никой. Била е в психиатрията, но и оттам не е получила нужната помощ.
Майката никога не е работила, заради психичната си болест, а баща и впоследствие на болеста на жена си се пропил.
Нямаше и половин година след като майка и почина и баща и се ожени повторно и унищожи всякакви снимки от майката и снимки на снаха ми като малка, ходихме двете да го молим да ни даде някой лични вещи за спомен или снимки, но не ни даде.
В последните месеци преди това да стане, снаха ми нямаше много контакт с майка си, която е била доста жестока жена и много е тормозила мъжа си.
Много ми е мъчно за снаха ми, откакто това се случи, тя не е същата, все натъжена, все замислена, ходихме на психолози, но тя вика че не и помагат, но няма психическо заболяване, защото бяхме и на психиатър.
Много ви моля, ако има хора които са преживели същото, нека да споделят, макар и като гости, темата е много тежка, не всеки има сили да говори за това.
Много ви благодаря предварително