Не съм съгласна с разните подаръци, бонбони и т.н, изключвам само приключването на яслата и 8-ми март. От къде накъде ще се чувствам длъжна да нося такива неща - на мен някой да не ми носи? Вярно възпитание, култура и т.н, ама това си е жив рекет.
Друго - малко пари, много деца, тежко е - ами тежко е, на мен да не ми е леко. Всеки си избира работата, ако счете, че не е за него - да си търси друга. Но неможе родителите и децата да си го "отнасят", защото на сестрите им е тежко и не им плащат.
Самата аз се опитвам да бъда любезна, да разговарям със сестрите и да не съм досадна, но не се считам длъжна да им нося лино на тях подаръци, бонбони и т.н. Ако е за децата - празник, рожден ден и т.н - да, дори бих донесла повече, не мрънкам при редовните сухи, мокри кърпи и вода, бих носила и друго, но да знам, че е за дечицата, а често вместо за тях отива за госпожите, но иначе не съм им длъжна, това им е работата.
А и как никоя не каза - ооо, не ми носете такива неща, това ми е работата, взима с доволен поглед, ама иначе - мрън, мрън.....