Въпросът е съвсем уместен и в никакъв случай не е глупав. Не искам да се правя на психолог, но искам да те попитам - ти имаш ли брат или сестра и ако имаш, ти  ли си по-голямата? Според мен този въпрос е присъщ на родители, които са били каки или батковци и къде съзнателно, къде не  когато са се родили по-малките братчета или сестри в семейството им, те са си мислели, че родителите им обичат повече по-малките. Поне при мен беше така имам сестра с 6г. по-малка от мен, която обичам безумно, но това не ми пречеше да си мисля, че родителите ни я предпочитат. Поради тази причина, когато забременях с второто си дете изпитвах много смесени чувства,-радост и страх. радвах се , че съм бременна и се страхувах да не пренебрегвам бебето в старанието си да обръщам внимание на големият си син, мислех си че даже няма да го обичам така като баткото, защото  любовта ми към него беше най-силното чувство което съм изпитвала към някого. В момента обаче, в който родих, осъзнах че обичам това малко човече точно толкова, колкото и батко му, сега вече бебо е на 1г. и 7м., и трябва да ти кажа, че когато децата са две радостта е двойно по-голяма, да не говорим че поне според мен когато едно дете расте само и  е пренаситено  с вниманието на родителите си има опасност да  се превърне в доста разглезено егоистче.